@Cash Medina

@Scott Rogers

@Cash Medina

@Scott Rogers

@Scott Rogers

@Scott Rogers

@Scott Rogers

Scott zamknął się w sobie. Tak po prostu jednego dnia mówi dużo i stara się otworzyć, kolejnego przypomina bardziej pancernika. Otacza się niewidzialnym murem za wysokim do przeskoczenia i zbyt grubym do przebicia. Jednak jest to bron obusieczna bo takie struktury mają to do siebie, że powodują samotność.
Uśmiechnął się delikatnie i uprzejmie. Bo tak wypadało. Podniósł się z cichym strzyknięciem zastałych stawów. Medina mógł szybko się przekonać, że Scott do tej pory nie pokazywał prawdziwego siebie przed nikim. Jego chęć uporządkowania otoczenia była bliższa samcowi z silną dominacją. I nawet teraz, nie wiedzieć czemu, zaczął swoją saperką kopać dwa doły po jednej i drugiej stronie namiotu. Rzucając ziemię i kawałki trawy na napiętą plandekę, gdy się zsuwała uszczelniała szpary dzielące jego namiot z podłożem. Tym samym zapewniała izolację od wiatru, śniegu czy robactwa. Doły jednak nie za głębokie i w zasadnej odległości od posłania tak by nie przepalić plandeki.
Scott bez słowa znów zniknął w lesie. W pewnej odległości od polany dało się posłyszeć uderzenia siekiery o drzewo. Potem jego upadek i znów uderzenia. Gdy wrócił niósł naręcze średnich pieńków, które powrzucał do dołu. Kręcił się jeszcze chwile, zbierał chrust na opał podpalał dwa dodatkowe ogniska tworzące trójkąt w którym znajdował się jego namiot. Dawały nie tylko ciepło, ale również osłonę przed zwierzętami, które bałaby się podejść do płomieni.
Ewidentnie Rogers nie potrafił usiedzieć na miejscu i nic nie było takie łatwe jakby się wydawało najpierwszy rzut oka.
Zawiesił swój plecak z jedzeniem na drzewie za pomocą linki. A nawet rozebrał się i poszedł nad rzekę by szybko się przemyć. Gdy wrócił miał na sobie jedynie bieliznę termiczną zarówno przylegającą do ciała koszulę z długim rękawem jak i spodnie przypominające kalesony. Ubranie otrzepał i wrzucił do namiotu po czym zwyczajnie wszedł do niego i szczelnie zamknął swoją konstrukcję.
Czuł się jak idiota. Żył mrzonką przez kilka lat. Właściwie czego miałby się spodziewać? Teraz gdy byli w podróży razem dotarła do niego przykra rzeczywistość: Cash z gorącą latynoską naturą nie miał nic wspólnego. Przypominał mu bardziej górę lodową a ta jego świętoszkowata natura powoli męczyła.
Zakrył się skórami, słuchaj trzasku ognia i iskier strzelających na żywicy. Lubił to, tak samo jak zapach dymu.
Sięgnął po telefon i chwilę wpatrywał się w zdjęcie zrobione dawno temu, na którym była wesoła twarz jego wieloletniego partnera ogorzała słońcem mimo że takiego nie widział setki lat.
Uśmiechnął się delikatnie. Walczył ze sobą by nie napisać mu żadnego smsa, jednak przegrał tę walkę. Po chwili padły słowa:

„Piszesz do niego prawda?
Nie rób tego.
Leave it.
Potrzebowałbym cie dzisiaj…”

Nawet się nie podpisał, odłożył telefon tuż przy głowie, wiedząc że wiadomość zwrotna przyjdzie dopiero nocą.

@Scott Rogers