a) podstawa— wilkołakiem staje się człowiek, który został ugryziony przez wilkołaka; może zostać ugryziony i przemieniony celowo lub w zwierzęcym amoku (wtedy poszkodowany ma ogromne szczęście)
— pełnia księżyca wymusza przemianę i wówczas przebiega ona mniej boleśnie niż w inne dni
—
walka o przywództwo: rzadkie, niemal niespotykane. Wyzwania z zewnątrz zazwyczaj rzucają samotne wilki, zbyt dominujące, by zostać zaproszone do watahy. Marrok stara się na bieżąco rozwiązywać ten problem poprzez znajdowanie takim wilkom rzeczy do roboty - nawet zakładanie nowych stad, które zaspokajałyby ich potrzeby. Alfa rzucał wyzwanie drugiemu Alfie tylko wtedy, gdy dwa stada mieszkały blisko siebie - albo jeśli poprzysiągł osobistą zemstę. W teorii walka była jeden na jednego, lecz historia pokazała że wataha nie stoi z boku.
— przemiana następuje w postać wilka, który jest o wiele większy od swojego normalnego odpowiednika; przednie łapy są nieco inaczej zbudowane będąc zbliżone do łap niedźwiedzi - jest to pomocne w walce
— jak dotąd nie wiadomo nic na temat Pierwszego Wilkołaka. Istnieje wiele legend i mitów, lecz nie są podparte żadnymi przesłankami;
— dobry Alfa opiekuje się tymi, którzy go otaczają: to w dużej mierze czyni go Alfą.
— Alfą Alf jest Marrok (najczęściej to najstarszy i najbardziej dominujący z Alf); Marrok piastuje funkcje lidera na ogromnym obszarze: Marrok Europy, Marrok Ameryki Północnej itp. Stanowi wilkołacze prawo (nominuje Alfy, degraduje, likwiduje, nagradza oraz wspomaga watahy na szczeblu finansowym i organizacyjnym, a także dba o bezpieczeństwo);
ciekawostka: od czasu I wojny światowej nie ma Marroka z Europy;
— wilkołak to drapieżnik. W przypadku osobników dominujących bezwzględnie należy przestrzegać kilku zasad (inaczej umrzysz): unikać długiego kontaktu wzrokowego, który może zostać uznany przez wilka za rzucanie wyzwania; nie wolno odwracać się do wilkołaka plecami; nie należy uciekać w sposób gwałtowny ponieważ wilk rzuci się w pościg;
— samotne wilczyce w watasze
należą do Alfy; znajdują się pod jego opieką; poza watahą są narażone na niebezpieczeństwo ze strony innych wilkołaków; wilczyca "awansuje" poprzez partnerstwo z wilkołakiem, bądź spada w hierarchii gdy jako dominująca zwiąże się z uległym;
— przyglądanie się bezsilnemu Alfie (bądź poważnie rannemu) lub wyrażanie obawy, która mogłaby zostać odebrana jako przeświadczenie, że Alfa jest zbyt słaby, by wyleczyć rany jest oznaką braku szacunku; osłabiony Alfa jest narażony na rzucenie wyzwania przez inne dominujące osobniki;
— wilkołaki dzieją się na dominujące i uległe:
- dominujące odczuwają silny instynkt, który każe im chronić poprzez przemocowe działania, a także kontrolować otoczenie. Im bardziej dominujący , tym bardzieje skłonny do zabijania. Alfa stoi na szczycie piramidy obsesji kontroli i jest gotów zamordować wszystko co zagraża watasze. Chroni słabych przed silnymi i nie znosi sprzeciwu. Dominujące wilki roztaczają wokół siebie aurę władzy. Ludzie, którzy wyczuwają tę aurę, są mniej skłonni do oszustwa, czy to w interesach, czy w walce na kły i pazury.
- uległe wilki są łagodniejsze, spokojniejsze. Brakuje im instynktu zabójcy. Co nie oznacza, że w pewnych okolicznościach nie zabiją, tylko nie jest to ich pierwsza odpowiedź na każdy problem. Nie mają przymusu kontrolowania wszystkiego i wszystkich. Przy uległym dominant może się odprężyć, bo nie czuje zagrożenia. Stada hołubią je i chronią przed krzywdą;
— ze względu na swój porywczy charakter i terytorialność, większość dominujących wilków nie dożywa starości; ogólnie wilkołaki są długowieczne, lecz tak jak w przypadku bardzo starych wampirów - dochodzą im problemy natury psychicznej; większość żyjących obecnie wilkołaków nie przekroczyła stu lat.
— hierarchia; jeśli członek stada stojący wyżej postawiłby na swoim kłócąc się z niższym to ten musiałby ustąpić nawet jeśli ma rację - dla wielu to oszustwo, dlatego starannie unikają takich sytuacji lub ustępują zanim problem eskaluje;
b) fizjologia— mają szybkie tempo regeneracji (jednak oderwana kończyna nie odrośnie itp)
— szybciej goją się pod postacią wilka niż w ludzkiej
— przemiana to za każdym razem spory wysiłek, dlatego po utracie części energii wilk nadrabia to sporym posiłkiem (główne menu to mięso)
— dobrze się czują w chłodzie (oni sami są ciepli; temperatura ich ciał to 37C)
— wilkołaczyce ronią każdą ciążę; potomstwo wilkołaka jest ludzkiej kobiecie niezwykle trudno donosić (szanse na urodzenie żywego dziecka to przypadek 1 na 1000; będzie ono człowiekiem)
— dobrze się wspinają w wilczej postaci, bo ich barki budową przypominają barki kotów i niedźwiedzi;
c) umiejętności — w ludzkiej postaci wilkołaki są porównywalnie silne co po przemianie;
— mają możliwość częściowej przemiany: wyrosną im kły lub wydłużą pazury u rąk przy zachowaniu ludzkiej sylwetki; bardzo często wilk dochodzi do głosu poprzez zmianę barwy tęczówki)
— potrafią wyczuć kłamstwo (intuicyjnie, ale także po zapachu i przyspieszonym tętnie)
— wataha może wpłynąć na czyny danego osobnika;
— Alfa może zaczerpnąć mocy stada, aby przyspieszyć proces swojej przemiany; może też pomóc innemu osobnikowi;
— jedną z zalet przynależności do watahy jest
Zew Łowów; niczym formacja taneczna, która występowała razem od lat, wilki mogą przeczuć każdy swój ruch. Zew nie rozbrzmiewa na wszystkich polowaniach, tylko na tych, których wynik naprawdę się liczy; nie chodzi tu o kontrolę Alfy - byłoby to wówczas niegodne i niedopuszczalne. Wspólny cel pozwala wilkom zgrać ruchy i poczuć, że należą do siebie nawzajem. Kiedy Zew Łowów wzbiera w więzi stadnej wilk czuje, że jest częścią czegoś większego, że jego obecność w stadzie to nie przypadek.
d) słabości — podobnie jak wampiry są wrażliwe na srebro; jego obecność w ciele wilkołaka powoduje ból i osłabienie (słabość stanowi czyste srebro, bez żadnych domieszek. Metal ten jest w swojej czystej postaci zbyt miękki, by przerobić go na broń, jednak sam dotyk tego kruszca daje się we znaki wilkom)
— niemożność pływania (patrz podpunkt e poniżej )
— ze wszystkich roślin szkodzi im tojad; to co zabiłoby człowieka jest w stanie nieznacznie wpłynąć na wilkołaka (np. wymioty)
— większość wilkołaków potrzebuje dłuższej chwili na przemianę, około 10 minut, a czasem nawet 15 albo 20.
— wilkołakowi trudno powstrzymać przemianę, kiedy coś próbuje go zabić (stanowi zagrożenie); podobnie tam gdzie krew i chaos tym trudniej utrzymać równowagę (np.
wilkołak pracujący w szpitalu lub w policji to rzadkość);
e) inne — dawniej bardzo często wilkołaki stosowały się do zasad gościnności: osoba, która poprosi o schronienie, otrzyma je na określony czas, jeśli nie zrobi nic, by skrzywdzić stado. Dostanie jedzenie, picie oraz miejsce do spania. Ochronę przed wrogami. Bezpieczeństwo. Marrok stosuje te zasady, lecz nie wszystkie watahy idą w jego ślady;
— przez dużą masę wilkołaki nie potrafią pływać/obawiają się głębokiej wody (nawet w ludzkiej postaci będą unikać kąpielisk ze względu na podświadomy lęk)
— wilkołaki najliczniej występują tam, gdzie są ich naturalne odpowiedniki; dlatego w Ameryce Południowej, Afryce, części południowo-wschodniej Azji i Australii nie występują w cale lub bardzo nielicznie
— doświadczony wilkołak wyczuje kłamstwo; zdolny alfa jest w tym mistrzem
— więź alfy z watahą to coś wyjątkowego i niezwykłego; wilki dają mu siłę/dzielą się siłą; są w stanie wyczuć niebezpieczeństwo grożące alfie/członkom stada. Istnieje zależność: nieszczęśliwy alfa to nieszczęśliwa wataha, która ryzykuje rozpadem/przewrotem i staje się słaba; dlatego członkowie watahy dążą do harmonii
— rzadkim zjawiskiem w stadach są Omegi, czyli te wilki (bez znaczenia płeć), które potrafią wpłynąć nawet na najbardziej dominujące osobniki i je uspokoić, a także pozytywnie nastrajać członków watahy; przez wzgląd na rzadkość wilki uważają Omegi za świętość i będą je bronić najzacieklej bez względu na to czy są z ich stada itp (można wśród ludzi wyczuć potencjalne omegi, którymi staną się po przemianie)
— istnieje praktyka celowego przemieniania ludzi w wilkołaki, gdy ma się pewność że dana osoba będzie przydatna dla społeczności lub podoła przemianie (pod względem charakteru, predyspozycji fizycznych i zdrowia). Kobiety, dzieci i nastolatkowie mają
bardzo małą przeżywalność.
— wilkołaki są terytorialne; w przypadku gdy nieznany dominujący wilkołak wkracza na terytorium danej watahy powinien okazać szacunek watasze poprzez deklaracje: np "Przyrzekam, że nie chcę wyrządzić krzywdy ani tobie, ani nikomu z twoich. Wiem, że należysz do Louisa Millera i nie pragnę, byś należał do mnie. Jestem sprzymierzeńcem. Czy zgadasz się na to? "
— Przyjmowanie do stada; posługiwanie się pełnym imieniem i nazwiskiem;
Alfa/Drugi: Spójrz mi w oczy bez wyzwania, XYZ.
Spojrzenia obu wilków się spotkały. XYZ: Widzę cię YZX, Alfo stada z Jericho.
Alfa/Drugi: Dołączysz do nas, by polować, walczyć, żyć i uciekać?
XYZ: Pod światłem księżyca. Będę polował, walczył, żył i uciekał z tobą i twoim stadem, które będzie i moim.
- Jesteś nasz (wataha)
- Jesteś mój (Alfa)
Następuje odcięcie niewielkiego kawałka mięsa wielkości opuszki małego palca z przedramienia.
- Ciałem i krwią Alfy się staniesz.
Podanie kawałka i zjedzenie z rąk.
- Od dziś mój dla mnie i dla moich.
- Twój dla ciebie, twoi dla mnie.
Magia stada powoduje ból w piersi u nowo przyjętego.
Indeks 
